Seni delicesine seviyordum ben.
Delicesine.
El üstünde tutuyordum her daim.
İliklerine kadar hissediyordun
sevildiğini.
İnkar edemezsin.
Her hücremde seni yaşıyordum,
seni yaşatıyordum.
Allah kahretsin ki beni kahretsin,
Senin hayalinle yatıp,
senin hayalinle uyanıyordum.
Sendin benim hayata bağlayanım.
Anlasana..
Nasıl görmezsin.
Bunu nasıl yaparsın bana...
Hemde canımı acıta acıta...
Hiç düşünmeden çekip gittin...

Oysa ki ben,
Bir an bile düşünmemiştim ki sensizliği.
Yokluğunu hiç düşünmedim ki ben,
lanet olsun.
Reva mı bu bana söyle.
Reva mı?
Sana dedim ben dimi dedim.
Gözlerinin içine baka baka haykırdım.
Bir gün bırakıp gideceksen,
sevme beni dedim.
Sevme.
Kaldırmaz bir gidişi daha bu can,
kaldırmaz dedim.
Önce inandırdın.
Sonra kendine bağladın.
Ve her şeyin en güzel yerinde,
çektin gittin.
Çektin silahı beni kalbimin
orta yerinden vurdun.
Öldürdün.
Gittin ulan gittin işte.

O büyük hayranlığın,
o büyük aşkın,
dokunmaya kıyamadığım dediğin,
ulan incitirim diye
o kadar çok korktuğun beni,
ulan beni,
sevdiğin adamı(kadını)
paramparça ettin,
tuz buz ettin.
gittin lanet olsun gittin.
Beni bu yetim yüreğimle
baş başa bırakıp gittin.

O kadar verdiğin sözler,
ettiğin yeminler,
hepsi yalandan ibaretmiş ya
inanamıyorum sana.
Kelepçeyi vurdun yaralı yüreğime.
Ayaklarımda prangalar,
bir adım ötem yok artık benim.
Anlamak bu kadar zor dimi,
öldürdüğünü bu kalbi.
Yalanmış senin sevgin,
yalanmış aşkın.
Ulan her şeyin yalanmış be senin.
Yalanmış.
Yinede beddua etmiyorum sana.
Bir gün İçimi yaktığın gibi yanarsan,
Sende anlarsın beni..
Anlarsın.

Yazan : Recep Hamza