Demek şimdi gidiyorsun.
Sevdamı uçurumun kenarında
bir başına bırakarak.
Demek sende terk ediyorsun beni.
Tek bir söz dahi söylemeden,
ardına bile bakmayarak.
Güzel düşlerimizi,
yarınsız sabahlara kurban ediyorsun.
Öyle mi?
Asla senden gitmem demiştin hani.
Asla!!
Hatırlıyor musun?
Peki değdi mi?
Yıktın dünyamızı,
düşlerimizi,
herşeyimizi.
Değdi mi sevdam?
Değdi mi?

Ayartmasaydın gökyüzündeki yıldızlarımı,
kıskanmayacaktı hiç bir melek seni.
Ayrılık yazılmayacaktı bu kaderime.
Bahtım kararmayacaktı.
Böylesine mahkum,
böylesine içim yanmayacaktı.
Eteklerin süpürürdü ya sokaklarımı hani.
Sen benden gittiğinde,
Sonbaharda ağaçlar yapraklarını
dökmemişti henüz.
Nisan yağmurları düşmemişti
daha toprağa.
Gönül şehrim apaydınlıktı.
Her yer sen kokardın ya hani.
İlk yaprağın dökülmesiyle yere.
Güller rengini kaybetti,
Ben ise ömrümü.
Bu aslında Sonbahar değildi,
Vefasızlığın mevsimiydi.
Vefasızlığın mevsimi.

Senden gelen herşeye Eyvallah...
Başım gözüm üstüne derdim.
Lakin vefasız olacağını
hiç hesaba katmadım.
Vefasız da olsan,
asla kötü düşünmedim,
kötü bir şey yapmadım.
Kimseyi incitmedim,
kimseye yanlış yapmadım.
Sadece boşver gitsin dedim kendime.
Hiçbir kalp yıkamadı seni,
buna mı eyvahh diyeceksin.
Güneş geceyi devirince
bunu da unutursun dedim.
Dedim demesinede...
O günden sonra yama tutmadı uykularım.
Sana doğru yol aldı bütün rüyalarım.
Adeta çıldırdı...
Çıldırdı sensiz yatağım....

Canıma canıma dikenler battı durdu.
İkiye bölündü adeta Ay.
Şiirlerim hep vefasızlığına kaçıyor.
Caddelerim hep gül kokarken,
şimdilerde kurumuş yaprakları
elimde kana bulanıyor.
Tüm lambalarım kırık,
her yer karanlık.
Gecenin alaca karanlığındayken,
harflerim uzuyor,
Sen diye diye...
Dilimde yemin adını asla anmıyorum.
O vefasız diye sesleniyorum
sana benzettiğim herkese.
Yazık diyorum sonunda.
Ve artık eminim.
Sonbahar değil bu..
Vefasızlığın mevsimi.

Sevdamın üstüne.
Tutunduğum umudun üstüne.
Senin üstüne,
hep senin üstüne.
Kitabın,
şarabın,
Aşkın üstüne yeminler etmiştin.
Tekrar geleceğine inanmıyorum.
Sen şuursuz bir gecenin
alacakaranlığına düşmüş,
kendini yitirmişsin.
Saygını bitirmişsin.
Hiç ummadığım bir anda
gelmek istesen de.
Sakın gelme.
Sen bende artık vefasızlık mevsimisin.
Vefasızlık mevsimi...

Yazan: Recep Hamza