Sen bir gonca güldün gönül bağımda.
Huzurum,
umudum,
sonsuzum olmuştun kalp otağımda.
Bir sen vardın,
kimseler yokken yanımda.
Baharı yaşattın bana,
ve gittin.
Şimdi hazan oldu bu yürek,
en güzel çağında.

Çiçekler açınca mevsimler bahardır.
Koku saçınca etrafa güller,
mis gibi aşk kokar her yer.
Şu gönlümü,
gönül gözüyle gördüğün günler.
Ahh o günler ahh.
Mazide kaldı artık,
mazide,
seninle dolu tüm hayaller.

Benim çileli duygularımı
silip süpüren mutluluk kervanıydı.
Sevdası bu gönül yaramın dermanıydı.
İsteseydi bir ömür,
şu canımın baş köşesi,
dergahıydı.
Olamadık,
olduramadık.
Kader yolumuzu ayırdı.
Kaderimizde işte,
bizim aşkımızın ölüm fermanıydı.

Şimdi başka bir yolcu barınmaz hanımda.
Bir ömrü heba ederdim ben,
senin solyanında.
Akıl sır erdiremez ki kimse olanlara
kalp yolunda.
Lakin,
ayrılıkta var hayat sınavında.
Bundan sonrası mı?
Herkes mutlu olsun kendi yolunda.

Yazan : Recep Hamza