Papatyalar, güller benim gibi
boynunu bükmüştü.
Mevsimleri mi geçmişti bilinmez ki,
yoksa hala bir ağustos sıcağı mıydı ki?
Yüreğimin rıhtımı sessiz kalmıştı,
garip mi garip..
Görsen ya da duysan,
bilirsin kimsesizler mezarlığını ya
aynen öyle işte...

Ya sen,
o kadar isterken ellerimi tutmayı,
Neden bu gururunun vurdumduymazlığı.
Yoksa yeni bir sevdaya mı yelken açtın.
Beni hiç sayışların,
görmezden gelişlerin bundan mı sevgili?
Ah o saçlarının kokusu yok mu,
saçlarının kokusu.
İstemsizce sana çıkan düşüncelerim.
Tek açıklaması olmalı.
ADI AŞK.
AŞK.
Yoksa neden istenmediği halde
devam eder ki insan sevmeye.

Yüreğimdeki seni öpme susuzluğu,
ya ona ne demeli.
Sendeki susuzluk gibi.
Biliyorum, saklamaya çalışma boşuna.
Adı Aşk.
Adı özlem.
Adı ne olursa olsun.
İçindeki duygularını, yaşadıklarını
artık sır noktasından kurtar.
Hatırla,
itiraf alanı her şeyin başlangıcıydı.
Ve bırak bütünleyicisi olsun.
Son bir itiraf.
Hepsi bu.

Şunun şurasında ne kadar olmuştu ki zaten
yüreğimden firarın.
Sen gittiğinde buz çökmüştü içime,
soğuktu nefesim.
Sen gittiğinde bıraktım çayı,şekeri,
ince belli bardağı.
Ne tadım kaldı,
ne de tuzum.
Arar oldu ellerim belini.
Tıpkı senin gibi.
Halimi hiç sorma,
elekle su taşıyor gibiyim.
Tipiler de kaybolmuş,
fırtınalarda savrulmuş gibiyim.

Hangi günahımın ahısın diye bile
sordum kendime biliyor musun?
Kendimle çok savaştım.
Sevme dedim sevme.
Seversen sonunda bitersin dedim.
İçten kavrulursun,
söndürdüğün ateşlerin közlerin de
yanarsın dedim.
O kadar güzel gelmiştin ki bana,
hayır diyemedim sana.
Sevdim işte sevdim.
Hemde çok sevdim.
Ve sonunda yandım bile bile.

Yarim...
Yükledin acılarımın üstüne
bunca derdi,kederi,ayrılığı.
Oysa ben bunca dert yüküne el atıp da,
kaldırmanı istemiştim bu yüreği senden.
Çok şey mi istemiştim,
çok şey mi yükledim sana bilmiyorum.
Şimdi çaresiz dertlere koydun,
başım darda.
Giderken kokun kalmış üzerimde,
yanmaz ki harda.
Kolum kanadım kırıldı,
ne derman ne de güç kaldı bu canda.

Sen küf kokma diye,
bıraktım 40 yıllık sevgilim olan
sigarayı bile.
Sen yoksun diye,
sevmenin de tadı kalmadı bu bedende.
Eğer ki sızlarsa yüreğin,
bil ki adın kazılıdır kalbimde.
Ve ismin her zikredildiğinde,
senin için atacak bu yürek.
Ve hep değiştir şu inat kokan kararını
diyecek.
Son bir kezde olsa,
sarılıp uyumaktır göğsünde tek dileğim.
Dilerse Mevlam,
o zaman alsın canımı işte.
Çünkü ben razıyım,
senden gelecek her şeye.

Yazan : Recep Hamza