Sağanağına yakalandım
Sensiz bu yürek sancıda…”

Zamansız kalıyorum, gidişinin ardından
Gözlerim kilitlenmiş ufkuna
Sessizce bekliyorum,
Her an dönecekmişsin gibi…

Böyle apansız mı bırakacaktın beni
Böyle apansız, ıssız mi kalacaktı bahçelerim
Ne de çabuk alınmıştım bana yakın olmana
Oysa şimdi bir o kadar,zor geliyor alışmak yokluğuna.

Ne kadar göremesem de seni yakınlarımda olduğunu bilmek huzur veriyordu.
Oysa şimdi kilitlendim, kaldım öylece

Hasretini öyle yoğun yaşıyorum ki, Yalnızca seni duyuyor, seni hissediyor, seni dinliyorum
Varlığıyla var olduğum, yokluğuyla yok olduğum!
Beraberinde neler alip gittin, biliyor musun?
Sen yokken hep bir yanım eksik kalıyor.
İçimdeki hasret ateşlerini söndürmek için, varlığındaki nurları yağdırıyorum varlığıma
Islanıyorum işte hasret sağanağında

İçimdeki baharlar seni arıyor, kuşlar seni arıyor
Hüzün yağdı bahçelerime
Gönlüm kırık,umutlarım yitik gidişinin ardından
Üşüyor ömrüm, üşüyor kalbim.
Sen’den başka hiç kimse yokmuş gibi dünyada.
Öyle yalnızım ki artık ben buralarda
Sensiz bu yürek sancıda…

Zaman zaman bir rüzgârın sesinde,
Zaman zaman bir denizin dalgasında bulurum seni.
Uzaktan duyduğum bütün sesler seni hatırlatır, seni anlatır.
Sevdamı anlatmakta eksik kalıyor kelimelerim, kifayetsiz kalıyor dilim
İlmek ilmek dokuyorum hasretini
Kalbimden hissediyorum seni.

Biliyor musun?
Gözlerim değil, yüreğimdi seni gören
Kendime bile dar gelirken yüreğim
Seninle genişledi, seninle hayat buldu.

Ben Senin suskunluğunu sevdim, anlamlı ve dolu dolu bakan bakışlarını, dünyayı ağlatan nazarını…
Ağlamakla başlıyor her şey, ağlamakla
Pişmanlığımıza boşa kürek çekmişliğimize ağlamakla…

Anlamakla başlıyor şey , anlamakla
Kim olduğumuzu, nereye doğru yol aldığımızı,
Bizi sevenin asıl kim olduğunu anlamakla.
Anlamak ve ağlamakla…

Asıl Seni tanımaya ve anlamaya başladığımda anladım, aslında ne kadar yalnız olduğumu…
Daha çok yakalandım yalnızlığa!
Daha çok hissetmeye başladım acizliğimi
Ulaşamadıkça daha da büyüyor yangınlarım.

Sensiz bu yürek sancıda…

Hasret ayazı yaşıyor ömrüm.
Sonbahar rüzgarları esiyor gönül bahçemde,yıkıp yakıyor her şeyi.
Yitik bir ben kaldı ardından, yollarını gözleyen.

Sana olan sevgimi yazdım bulutlara,
Sana olan sevgimi haykırdım yalnızlığa.
Sensiz buralar inan, dar gelir artık bana.

Sevdan!
Bana teselli veren sevdan
Sadece sevdan örtüyor beni.

Zamansız yakalandım bu gidişe,
Ufukta gözlerim, ufukta kalbim
Sabırla dünyama doğuşunu bekliyor…
Nasıl apansız gittinse,
İşte yine öyle,
Gelişini bekliyor!