Bir gün göçüp gideceğim buralardan
Benden önce gidenler gibi…

Kurumuş bir yaprak gibi savrulmuşluğuyla,
Hazırlıksız yakalanmanın sancısıyla…
Kusur ve günahlarımla,
Umutlarım, sevdalarımla
Yüklenip hepsini sırtıma
Bir gün göçüp gideceğim buralardan
Belki bir elveda bile diyemeden…

Arkamdan ağlayanlarım olacak belki,
Belki de sevinenler. Kim bilir?
Belki helallik almaya bile vaktim kalmayacak…
Kim bilir?
Hayal olacak benim için her şey…
Aslında hazırlıklı olmalıyım ama
Ölümü düşünmek içimdeki fırtınalara fırtınalar katıyor
Ve anlıyorum ki ölüm içime gömülmüş aslında.

Ölüm iklimindeyim bugün,
Bir burukluk ve bir iç çekiş yaşıyor ömrüm.
Bugün umutlardan uzak yandayım, hayatın sarp uçurumlarındayım.

İşte, bir kaç nefes daha çektim içime,
Bir kaç nefes daha yaklaşıyorum,
Her geçen gün perdeler bir bir iniyor dünyama.
Ve indikçe, üşüyorum
Kalbimden bile vazgeçeceğimi düşünüyorum…

Sevdiklerimi bırakıp gideceğimin acısı kalbime oturuyor, yutkunuyorum…
Ve henüz hazır olmadığımı anlıyorum ama beni dinler mi?

Ve yine anlıyorum ki!
Ölümü sevmek için ruhumla buluşmam gerekiyor!

Ne büyük bir ayrılık Allah ’ ım!
Ne büyük bir kavuşma aynı zamanda
Aynı günde hem ayrılma, hem kavuşma
Ben doğduğumdan beri aşığıyım o sesin
Ve dilerim ki o gün
İşte o gün bana gönülden GEL desin

Bir gün göçüp gideceğim buralardan
Benden önce gidenler gibi...