dışarda çatlayan bir bahar
kıran kırana bir savaş içimde
kaburgalarımın arasında
beni soluksuz bırakan
aşkın kırık testisi var

bilirsin yok hiçbir dünyalığım
şu günahkar etimi örten
paçavralardan başka

-ilmek ilmek ördüğüm yara koleksiyonlarım var-

gözlerin geliyor hatrıma
aralanıyor sonsuz bir perde
bakıyorum sahrada vaha

saçların simsiyah yele
rahvan bir kısrağın sırtında
koşuyorsun dört nala
ufuk çizgisine doğru yokluğun
hüzün rüzgarlarında savrula savrula

daha bir kapanıyorum
içime doğru
bir vav (و )görüyorum
duvarda küfür gibi duran
kırık aynada

açıyorum birer birer
içimin dağınık raflarını
nereye baksam
siluetin orda

su içmek geçiyor içimden
omzundaki çukurda
çarpsın kadife soluğum şahdamarına
daha bir yaklaşayım Allah’a

keşfedeyim atlasını teninin
gerilsin tinim çarmıha
biliyorum
umudu öldüren katiller kadar
günahkar değilim

gülleri suluyorum günlerdir
şiirler okuyorum onlara
sana benzememeliydiler bunca

-bir dikeni de sevebiliyorum oysa usulca,parmak uçlarımı kanatma pahasına-


Necat USLU