boşver
boşver ki senin boşluğunda yer bulabilsin güller
dikenleri yırtsın karanlığı
kanasın delifişek düşler

şimdi sus
sus ki hakkın olsun utandırmaya beni
zımpara kağıdına aşina artık yüreğim
sükutun da yiterse seni ne sarar

düşle
düşlediğin bende harf olmaktan çıksın bu üçleme
görmediğin müsvedde kaderim sensiz olsun
sana konmak olmasın hüzün kuşumun emeli
ve o emelim ki sensiz olsun son kez yine

kal
benimle kalma ama kal şiirlerde
saçma denk gelişlerde okumak seni sonu olsun düşlerimin
en azından kal günbatımlarında
ya da en iyisi görmediğim duymadığım yerlerde kal

ve son
bit ey peri
içimde hasat için uzanan dizelere bir nokta
virgüllerin kırılan uçlarının divite özlemi
sonsuza düğümlenmiş nisanın hüznü yağmurum
bit artık
bit ki bitmişliğime yakılan türküler rahatlasın
bitki içimde her dalı sana uzanan bu bitki sıyrılsın baltalardan
o baltalar ki olmayan bir efsaneyi yaralamaktan sıkkın
öyle ya
belki hiç ekilmemiş bir sevda nasıl budanır...