5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
919
Okunma
gitmek değildi denizim içinden gelen
dalgalar uzağı arzulamaktaydı lakin
uzaklığı başaramadı hiç bir yer
dingin mihraplar inşa oldu sudan
ağlamanın kifayetsiz serzenişleri amansız sustu
sonra sustum ben de
başımı taşır umuduyla kıyılara sokuldum usuldan
farketmediler zincirlenmiş beyazlarımı
sonra aşka döndüm ay ile
ay çekti beni kendine
beyazlarım kadar beyaz bir yüze gülümsedim
gelmeyi becerememiş bir çocuk gibi
ufka dokundum
o an anladım ki gidiştir bu yüz
ne zaman yakamozlar paralansa gözlerimde
gidişim demlenir içimde
ben o vakitsiz dalgalar denizi
ay için dururum yerimde
sevgili için var olmak doğuşunda
kıyılara veda etmeden
giderim
giderim....
Cevap Yaz