9
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1918
Okunma
ne garip şu hayat
seviyor sevmiyor zikirlerinde
demsiz demlenmeler zincirleniyor
umutlar karalardan sıyrılıp her yaprakla beyaza yürüyor
elindeki papatyalar örülecek taçlardan ürküyor
uçsuz kırlarda bir ceylan yavrusu koşturuyor
koynunda benim yüreğim
sonra yarıya geliyor papatya
bir fal olmaktan öte yaşıyor dileğim
seviyor sevmiyor...
gözlerin günbatımına hapsolduğundan beri
ve gün batımı papatyama
kopuyor beyazlar
sonra bitiyor yapraklar
geriye kalan mı
işte bu SaRI YALAN....