Unutamadım
Hiçbir şeyi unutamadım.
Yankısını duyuyorum geçmişin
Yankısını duyuyorum çığlık gibi
İçimden beynime doğru
Nefesim kesiliyor, daralıyorum
Görüntüler geliyor kesik kesik ama net
Çok uzaktan
Çok uzaklardan bir yardım çığlığı
Bir el, hüzünlü bir bakış, gözlerinde yaş
Elini uzatıyor bana, geçmiş denilen geçmemiş.

Mahsur kalmış içimizde bir yerde
Dokunmaya çalışıyorum, çekip çıkarmaya
Kurtarmak istiyorum onu kendimden
Çekilecek adam değilim ben
Ne o benden kurtulabiliyor
Ne ben ondan.
Sadece bir yankı, ölüler diyarından
Çocukluğum ağlıyor
Burası ceset dolu diyor.

Ne çocukluğumu kurtarabildim
Ne kendimi
Kendimden.
Çok uzaktalar, bakıyorlar gözlerime
Yardım istiyorlar benden
Hiçbir şey yapamıyorum
Yaptığım hiçbir şey işe yaramıyor
Kulaklarımı tıkıyorum, ses daha çok artıyor
Çünkü dışımdan değil, içimden geliyor
Göğsüne yaslayıp başımı uyusam, geçer mi?
Geçmedi, geçmiyor, geçmeyecek!

Dünyayı, evreni sıkıştırmışlar içime
Bugün yaşayanlar yarın ölecek
Bugün sarıldığım, öptüğüm
Dün sarılıp öptüklerim gibi ölecek
Çocukluğum gibi her şey ölecek
Kalbimin içinde bebekler kan ağlıyor
Bunu kabul etmesine çoktan kabul ettim
Ama yürek işte
Kaldırmıyor.