Sevginin altın kuralıydı sabır beklettiğim tüm özürler
Oysaki düşünmemişlerdi benim beklediğim özlemleri sıcaklığı
Soğumuştu kalbim buz tutmuş taşlaşmıştı nefretle beklediğim insanlar
Topraktan yaratıldığımı unutmuştum sineme çekemedim bazı sıkıntılarımı

Değişemezdim böyleydim inanmazdım sevgiye aşk sanırdım sevgiyi
Sohbetlerdeki sıcaklık sadece dilden dökülen cümlelerdi benim için
Belki de yanılmıyorumdur sevmiyordum uzun uzun konuşmaları
Kifayetsiz kalırdı eşsiz kalırdı nam meselesi değil fazla değer vermekti

Yıkılan hayaller var aklımda sevmediğim şeylere yönlendirildiğim
Beni uzaklaştıran insanlara nefret beslememi sağlayan o yüzden mi değişemem
Dizlerime kadar battığım bu ahir dünya bana iyi davranmazken iyilik beklerler benden
Hep haksızmışım hep yanılmışım gibi kös kös otururum bir köşelerde

Cezamı kendim kestim iyi niyetimim acısını ben çektim yalnızlığımı buna borçluyum
Bir çırpıda batıp durduğum nefretle baktığım arkadaşlarım ailemin bir ferdi
Kusurlu görüyorum bu dünyayı yoksa bu hallere gelemezdim
Yanımda istemediğim gül misali solar insan misali çürür sevgilerim

Tapıyordum kendime benden üstünü yoktu sözde güçlüydüm
Sevginin ne kadar güçlü olduğunu anlamadım hiç anlayamazdım
Bir kelime ile benden mutlusu yoktu bir kelime ile benden hüzünlüsü
Hak dönüp durmuştu avuçlarımdan uçtuğu o vakit bir daha görememiştim