Sensizliğin doldu boş ve hüzünlü odama,
Her gece hayalinle üşüyorum,
yani;
Baş ağrılarım ne durmak ne de dinmek biliyor,
ve;
bugün bir yenilik yapıp ayrılık şarkısını besteledim senin için
okudukça;
anıların içinde düş kalıyordun ne yazık ki!!
ama kaybolduğun gerçeği hep bir obje olarak usumda yer ediniyordu..
sonra bu gerçeğin baskıya dönüştüğü anlar oluşuyordu
nedendir bilmiyorum
şehir sessizliğin izbesine gömülüyordu
Sokaklar,caddeler bulvarlar kimsesiz kalıyordu,
Çünkü nereye baksam buğulu bir sen kokuyordun her camdan,
Çünkü nereye baksam senin ayak izlerinle doluydu tüm kareler,
Çünkü nereye baksam her taraf taziye evi
Her tarafta yokluğunla ölen gönüller vardı……
ve sen bu hengemenin içinde,
bütün herşeyi içine çeken bir sünger gibiydin.
hangi cehenneme gittin ben de bilmiyorum...
iyi ki de siktirip gittin......