7
Yorum
36
Beğeni
0,0
Puan
2208
Okunma

Gölgelerle eşzamanlı
Mahzene benzeyen gözlerindi
Bakışlarınla sustururdun
Alışılagelmiş dışında
Ürkek ve çekingen
Kekeleyerek susardım
Elinin değdiği kapı tokmağına
Güneş doğmazdı...
Derin bir şarkıydı su zambağı
Gittikçe serpilip büyüyen
Yolcu vakti yaklaştığında
Boğazı seyreden mumlar titrerdi
Dolanıp dururdu etrafında
Beni bir-iki kez sevgiyle öp diye
Sen bana ait bir sır olmuştun
Tertemiz ve tutkulu
Uyurken gördüğüm sonsuz rüya
Gece boyunca
Kalem tutan elim titrer
Yıldızların üzerini örtmediğim
Kor gibi sıcacık…
Mektuplar yazardım
Özlerdim ayak seslerini
Gökyüzü öylesine yakınımdaydı ki
Boğazın süveydasında
Dalgaların nefesini duyardım
İstanbul beni kıskanırdı kendinden
Şimdi anlıyor musun sevgilim!
Beni hatırlarken
Hayatım hep senindi...
Ummuhan YILDIZ