Bir uyum içinde aksaydı hayat
Sen mutlu,senle beraber olanlar da
İçkirlenmelere,hüzünlere vermezdik fırsat
Neşemiz olurdu yerinde,düşmezdik bataklara da.

Kim ki mutluluğu arıyor,arasın ama özenle
Başkalarını da düşünerek yapılırsa eylem güzel de
Ya herşeye rağmen parolası mutluluksa kişinin
İşte orada durun bakalım,olmadı işin öylesi
Sana rağmen hırs yapan,her yolu mübah sayan
Rezaletlere açar kapıları ki ne yazık
Uzak yakın dinlemeden herkese atar kazık.

İstemem, gözyaşlarıyla gelen hazzı
Boynu bükük kalacaksa biri,kim razı
Varsa üleşelim acısını da tatlısını da hayatın
Ya birlikte gülelim,ya tutalım mendilleri yasla
Kol kola girebileceksek uğruna,açar ufuktan bahtın.

Herşeyin bir edebi var ki olsun değerli
Selamı sabahı olmayana ne denir ki
Geçince eline uç kuruş,değişir kişideki duruş
Uzak dursun öylesi bana,bellidir fiyatı
Asla değişmeyecekler de var,onurlu duruşla
Pirim vermemeli asla,karakteri zayıfa.

İstedik ki insanlar el ele tutuşsun, bu iyi
Verdik onlara bilmeden en güzide zemini
Ne bildi yerini hırstan, ne de haddini
Basarak geçmeye meyletti ki ne ağır,
Bu zemini onlara veren,gerektiğinde de alır.

İstikametimiz bellidir ezelden elhamdülillah
Namertlere asla muhtaç etmez doğruyu Allah
Yeterki her işe başlarken diyelim bismillah
Açılır ardına kadar da kapıları kısmetin
Namertliğe sırtını dönenler gelipte yesin.

Oğuzhan KÜLTE