yedi kıta gezdim
yetmiş kez suya değdi ayaklarım
yedi kuş başıma kondu gülüşe gülüşe
âhh dedim şansım yâver gidecek yetmiş yıl
çocuktum ya o zamanlar
anlatılan masallara inandım
en çok da annemin yedi kez anlatıp
yetmiş kez beynime kazıdığı uçuç böceği masalına
ama hayret
hâlâ çiçeklenmedi tabanlarım






yedi değişik ekmekten yedim
yetmiş parçaya böle böle
paylaştım tüm sevdiklerimle
en çok martılar, gölde yüzen ördekler
bir de o yedi siyah kuğu sevindi buna
çocukluğumun üzerine yetmiş kez yemin ederim ki
hepsi dostlarımdan daha çok insandı
hiç biri vurmadı sırtımın kamburuna
üfleye üfleye gülsuyu döktüler sızılarıma
filizlenmeye başladım






yedi iklimi yaşadım
yetmiş asır şiir yazdım kimse duymadan
kâh yedi rengine dokundum gökkuşağının
kâh yedi renginde yokoldum matemin
eksi yedi derecede yetmiş saat seviştim aşkla
küle döndük
yedi kutup yıldızı örttü üstümüzü
bülbüle döndük
yetmiş kez hâykırdık sevgimizi
hiçliğe bölündük
çiçeklendik











nagi han