Sevmek hiç ertelenir mi mösyö...




Kalbimi yerinden söküp almışken avuç içlerinin şefkâtine
Her sabah güneşin doğuşuna şahitlik ederken ayak parmaklarım
Bütün yollarıma dualar döşemişken annem
Babam ezan sesine aşıkken
Sevmek yan’a yana ertelenir mi mösyö..?




Sizin orada güneş aynı gök yüzünden mi gülümsüyör mösyö...





Gök gözlerim öperken kuş seslerinin sevincinden
Ve binbir sabah masalını okurken dudaklarım
Sesindeki güzel heyecanı duyuyorum çınlayan kulaklarımla
Ruhuma dokunan ellerinle "gelll" diyorsun
Geellll




Şunun şurasında bahara ne kaldı ki mösyö...




Yakında laleler, sümbüller , nergisler başını uzatır topraktan
"Benim sadık yarim kara topraktır" diyen Aşık Veysel misâli
Ayaklarının dibinde bir papatya olurum seninle yürümek için
Kaldırımlardaki taşlar ayağına takılmasın diye
Düşmeden önce tutarım can’dan kanatlarımla ...









nagi han