GÝDÝYORUM

Ne malým var nede mülküm
Ne gömleðim nede kürküm
Dünyadan aðýrdýr yüküm
Gidiyorum ben menzile

Gözüme aðýrdýr yaþým
Bu yola fedadýr baþým
Heybemde azýðým aþým
Gidiyorum ben menzile

Elimde yanýyor kandil
Suskunum lal olmuþ bu dil
Hayat yordu fitil fitil
Gidiyorum ben menzile

Gidiyorum dönüþüm yok
Cemalimde gülüþüm yok
Kendimce bir duruþum yok
Gidiyorum ben menzile

Menzilim þehadet benim
Kulluðum ibadet benim
Þu caným keramet benim
Gidiyorum ben menzile

Þu yüreðim gelir dile
Bülbülüm muhtacým güle
Bu can vurgun bir sümbüle
Gidiyorum ben menzile

Menzil menzil diye diye
Þu hayat bana hediye
Yaþýyorsak madem niye
Gidiyorum ben menzile

Bizde yoktur sefa sürmek
Yanlýþlarý doðru görmek
Kötüleri iyi bilmek
Gidiyorum ben menzile

Dik durdum hiç diklenmedim
Kötülere eklenmedim
Sýrtýma yük yüklenmedim
Gidiyorum ben menzile

Yardým ettim muhtaçlara
Soramadým güzel kaça
Düþmaným ben gama haça
Gidiyorum ben menzile

Ýyilere hep dost oldum
Düþkünlere hep post oldum
Hainlere hep kast oldum
Gidiyorum ben menzile

Bilerek kýrmadým bir kalp
Hayat bana uçurum sarp
Her yanýmda yara ve darp
Gidiyorum ben menzile

Gide gide ömür biter
Ey hayat çektiðim yeter
Ne geldiyse kýsmet kader
Gidiyorum ben menzile

Gelene eyvallah dedim
Güzele maþallah dedim
Dara düþtüm Allah dedim
Gidiyorum ben menzile

Ondan geldik dönüþ ona
Volkan idik sönüþ ona
Aðlar iken gülüþ ona
Gidiyorum ben menzile

Kendimi bildim hiç idim
Yürüdüm hep üç idim
Bilemedim ben kaç idim
Gidiyorum ben menzile

Oluþ ona dönüþ ona
Yürüyoruz biz hep sona
Yüreðimiz yana yana
Gidiyorum ben menzile

Dostum söyler sözü doðru
Menzili bir özü doðru
Bakýþý pek gözü doðru
Gidiyorum ben menzile

Davut yürür yolu uzun
Kýymeti kalmadý sözün
Ardýmda býraktým gözüm
Gidiyorum ben menzile