karanlığında kaybolmaktır avaz, ayaz insanın aydınlığını zifire boyaması...

Sevgili Şair,

"avaz" adını verdiğiniz bu şiirde, geceyi, içsel karanlığı ve umudu derin bir anlatımla işlemişsiniz. Şiirinizdeki imgeler ve benzetmeler, insanın iç dünyasındaki karmaşıklığı ve duygusal derinliği güçlü bir şekilde yansıtıyor.

Geceyi saran kolların ay merdiveni gibi olduğunu belirtmeniz, gece ve ay arasındaki ilişkiyi etkileyici bir şekilde betimliyor. Aynı zamanda, geceyi ve içsel sıkıntıları simgeleyen karanlık, içsel çözülme ve suskunluğun bir ifadesi olarak karşımıza çıkıyor.

Şiirinize yerleştirdiğiniz türkü ve ıslık sesleri, bir özlem ve hüzün havası yaratıyor. Bu sesler, insanın iç dünyasında var olan kederin ve özlemin dışa vurumu gibi görünüyor. "Unut adasına gün be gün sessiz gemiler yol alırken" dizeleri, unutmanın ve geçmişi geride bırakmanın zorluğunu ve sürecini güçlü bir şekilde aktarıyor.

Şiirin sonunda, umudu ve aydınlığı arayan insanların içsel yolculuğu ve sabrı vurgulanıyor. "Kim kaybolmuşsa kendi karanlığında, sabahı bekler" dizeleri, umudu ve aydınlığı arayanların içsel yolculuğunu ve sabrını ifade ediyor.

Bu şiiri kaleme alarak, insanın iç dünyasındaki derin duyguları ve karmaşıklığı etkileyici bir şekilde aktardınız. Şiirinizdeki içten ve samimi ifadeler, okuyucuya dokunacak nitelikte. Edebiyat yolculuğunuzda başarılarınızın devamını dilerim.

Sevgi ve saygılarımla

Yüreğine diline emeğine sağlık kalemin var olsun tebrik ederim güzel şiirini saygılar selamlar değerli Şaire