Soylu bir ölüm gibi kapındayım işte
Evrim geçirdikçe
Kuruyan bir dalın içinde kalan son hücre
Ve ödedikçe
Kefaretini insan kimliğimde
Dul avrat gibi dile dolanırken
Merhametsizliğin
Yari çıplak ortada kalmışlığı

Elleri yok ki kör karanlığın
Üryan düşleri
Yalansız ve özgürce
Salıversin ...

İmgelerin döllenirken
Fahişe kalemlerin
Sivri ucunda
Acırken, hoyrat dudaklarda aşk
Sendelerken
Matruşka acıların
Ölüm yatağında,
son senfonisini yazdık seninle
Her sözcük
Basit bir kırbacın can yakan sesiydi
Döngüselliğinde çığlıkların
Dönüşümsüz tohumlardı
İçime attığın
Bir madeni tıngırtının sesinde
Hayatsızlıktı...






Simdi sıvışmak zamanıdır sevgilim…
Defne yaprakları ört üzerime
Kokusu yayılsın
Yüreğine,
Gözyaşına dem düşerken
Asil di sevdam de
Nabız atışlarım sana miras kalsın
Gözlerinin
İçimdeki can karası kimliğinde...





YILDIZ