9
Yorum
41
Beğeni
0,0
Puan
2208
Okunma
Ellerim yok, ayaklarım yok,
Güneşin doğduğu yerde batmaz gülüşenler
Babil’in asma bahçelerinde unutur insan
Unutur dalgaların kıyıyı öptüğü yeri
Biz ise;
Sahra Çölü’nün kumları gibiyiz
Fesleğen kokulu bahçede demli çayın buharı
Yağmur damlacıklarında ıslanan saçlar
Sokakların kalbi dans eden gözleri bilmez mi?
Yanaklarında kalem kırmızı bozkır yeşertir
Bütün çocuklarda hep bir ağızdan içten haykırış
Bir yanım gök rengi deniz, tırnaklarım açılan gül bahçeleri
Sesine saklanmış makber-in ilk ışığı
Bir yıldızın sıcak nefesi kulağında
Döküldü duası Sahra’nın çölünde
İzlerine ılık rüzgârlar eşlik edecek
Ellerim yok, ayaklarım yok,
Dokunduk ve kutuplar eridi sevdiğim…
Ummuhan Yıldız.
Cevap Yaz