4
Yorum
33
Beğeni
5,0
Puan
1719
Okunma
’’ arkamda bir pencere vardı’’
Günaşk Ranca’ ya
sonra
bir bayırda soyunur
beyaz kar
kırmızı libasına vurgun
zeminde ışıksızlık
avuçlarıyla kanattığı derisine bakar sessizce
iğneden geçen saç teli
bir sunağa uzatır kendini
büyümüş ruganlı kadın
en dip noktada dönüşür kendine
//
şimdi kar serpmekte
kuzeye oturan o masaya karşı
titrek bir elin okşadığı
anneli
perdeli
bir ceviz sandığında
kuğuyu besleyen zaman
taşta açan o gül
en küçük ruganlı ayakkabılı
üstelik gülde desteli incir ağacında
suya dalgalanmak düşerdi.
5.0
100% (19)
Cevap Yaz