1
Yorum
30
Beğeni
5,0
Puan
991
Okunma
belki hiç görmüyoruz
kar savuran avlulardan
annemizin sandığında hala kaçıncı kez çiçek açan ipliğine bir söz.
belki de havada savruluyor, düşü görüp, düşten kaçan
ve böyle bakıyoruz avuç içlerinde yara
kuzeydeki karahindibanın aldatıcı rengiyle
ağ örüyordu hançerin izi.
kaburgamda gece, orada zar atıyorum
bir buluntunun kan akışında damarlarımız çatlayana kadar
bağırıp açığa çıkacağız
bakışsız ve şarkısız
neydi gölgenin ve suyun dilsizliği
buraya sızan büyümüşlük hali.
5.0
100% (9)
Cevap Yaz