Çakıl taşına takılır gibi
Hiçliğin mahzun düşüncelerine daldım
Aklıma oyunlar oynadı zaman
Önce unutturdu takvim yapraklarının arasından
Rakamlarla hikayeler anlatarak
Hatrımın geçmediği şehirlere götürdü
Sorular sordu bildiğim
Ama yinede bilmiyorum diyebildim
Belkide sahip olduğum en yorgun kelime buydu
Gücüm yoktu başka türlüsüne
Sonra
Sustum ve duydu insanlar
Korktum ve bildi onlar
O an varlık nedir bildim
Rüşvetçi bir güneşin önünde
Gülümseyen gölgemi görünce
Hissetmek nedir bildim
Sevgi, bir ürperti ile tüylerime değince...

Bilge adam, bir gözlük sundu bana
Taktım ki, sigaramdan çıkan duman
Ete kemiğe büründü bir anda
Baktım ki, karşımda yeşil gözlü bir kadın
Ve ateş yüreğime kadar alçaldı
Koca şehirde ıssız yangın
Kulağıma bir şeyler fısıldadı
Bende yazdım hemen, unutmadan
Son izmarit de kül olunca gitti
Acıyla iz bırakarak dudaklarımdan...