Huzursuzluğun gölgesindeyim Saffet
Belki biraz da mutsuzluğun içinde
Etrafımda koklayabileceğim çiçekler
İzleyebileceğim kuşlar yok
Önümde mavisi güzelliğini yitirmiş deniz
Hava yağmur yağacak gibi
Ben nasıl mıyım Saffet
Hiç olmadığım kadar sessiz
Eski halimden eser yok
İçimde hasret özlem yada ayrılık
Sayamayacağım kadar çok
Gönlüm bir sonraki sevmeye tok Saffet.

Gözümde yaş, içimde umut kalmadı
Gitmek istiyorum burdan Saffet
Lakin koşsam ayaklarımı, uçsam kanatlarımı
Yüzsem kollarımı kıracaklar sanki
Hiç varolmamış olmak isterdim
Öylesine hatırlanmayan anılar gibi
Öylesine kaybolan para gibi
Yeri geldiğinde aranan olmak isterdim

Gözümde düşmüşlüğün resmi kaldı
Bedenimde bitmişliğin belirtileri Saffet
Hatıralarımda gerçekliğin izleri kaldı
Aklımda hayallerimin yıkıntıları
Saçlarımda gitmeyen kar taneleri
Dilimde söylenmemiş sözlerin kırıntıları kaldı Saffet

Neydi meselemiz, bu dünyaya geldik Saffet
Broşürlerle mi kandırdılar bizi
Bu hayat masalına nasıl inandırdılar
Genç diyor dışardan bakan
Ama bilmiyor içimde yaşlananları
Biz nerde kaybettik Saffet
İstemesini mi bilmedik
Yoksa istenilmesini mi...

Ağzımızdan eksilmeyen sigara kokusu
Yüreğimizin kırılmışlıklarındandı
Kimse anlayamadı
Sözde baş ağrılarının aslı
Gözümüzün gönlümüzün kırışmışlıklarındandı
Herkes uykusuz sandı
Yüzümüzde görünen tebessüm
Kalbimizdeki kanamaların kostümüydü
Kimse göremedi

Belli ki dünyanın en korkak insanıyız
Korkutmaktan korktuk, kırmaktan korktuk
Sevmişiz, sevdiğimizi anlatamamışız
Şairler kadar cesur olmayı
Satırlara sevdamı sığdırabilmeyi isterdim
Bekleyişimin hep sonuçsuz kalmasıydı derdim
Zaten mesele sevmek değildi Saffet
Mesele sevilebilme ihtimalini beklemekdi
Biz bekledik, kimse gelmedi
Beklemek güzel şeydi vesselam Saffet