Benim sorunum ne, derdim ne..
Çözemiyorum çoğu zaman
Bir tekil şahıslık var içimde
Bana has bir öznellik
Betimleyemem kendimi, sıfatlar kifayetsiz
Anlatamam hayallerimi, zamirler yetersiz
Satırlara sığdırmak yada sayfalara çizmek
Oldum olası mümkün değil
Nokta gibiyim biraz
Yeri geldiğinde cümleyi kapatan tek nokta gibi
Yeri geldiğinde sona varmayan 3 nokta gibi
Damarlarımda bir başka akıyor kan
Beynimde farklı telaffuzlara sebep oluyor,
Düşünmek istemediğim her bir düşünce.
Ruhum bilinmeyen bir denklem sanki
Tanımsız kümelere sığamıyorum
X’lerle anlatılabilecek bir problem değil bu.
Yazmıyor hiç bir kitap, sorunu açıklayacak yolu
Bir faklı geçiyor boğazımdan
Yediğim yemek, soluduğum hava, içtiğim su...
Sanırım ben çağa ayak uyduramıyorum
Günlerim ileriye gitmek yerine
Geriye doğru sonsuzluğa gidiyor
Dün tanıdığımı, bugün tanıyamıyorum
Yarın tanıyacağımı, şimdiden hatırlıyorum
İhtişamım yok, sevenim yok
Aldatılmaya alışmış gözleri aldatamıyorum
Kandırılmaya müptela gönülleri kandıramıyorum
Yabancıyım sanki yaşadığım yüzyılın coğrafyasına
Huzuru keşfedeceğim yaylalar yok
Sevdamı bulacağım çöller yok
Varlık kaygısı bir tuzak
Gerçeklikse oldukça uzak
Her gün aranızdan yürüyerek geçen
Bilgisayardaki sanal karakterler gibiyim
Varlığım görünürde var ancak,
Sevgim gibi yakında o da yok olacak
Ölüm menzilimdeki tek gaye, tek sancak
Hayatsa benden uzaklaşan azılı bir kaçak
Bir gün bir otobüs durağında duracak
Ve ben işte o gün son bulacağım
Gökyüzüne bakıp kaybolacağını...