Öylesine ışığı alınmış bir oda,
Denizi kirletilmiş ıssız bir ada,
Baharları yazları çalınmış hayat yada...
İflah olmaz bu aciz kalp daha
Beden taşımaz bu yenilgiyi
Yada akıl almaz bu yeniliği

Aynalar tanımıyor yeni kendimi
Gönlüm iflah olmaz bir yalancı
Gözlerim yorgun iki yabancı
Ben eski kendimi özledim
Aşk kitabını keşfetmemiş
Çocuk gibi seven beni özledim

Ateş olup yakmak istiyorum dünyayı,
Veya gerçek olup bitirmek bu rüyayı.
Görmek istemiyorum daha fazla,
Gözüme topyekün ilişen bu hülyayı.
İçim kaldırmıyor artık bir lokma sevdayı.
Kapatmak mümkün değil,
Biri kapanmamışken diğer yarayı.
Yalnızlık ayırt ettirmiyor akla karayı
Sevdam kaybolmuyor hiçbir karanlıkda
Yürüdüğüm yollar kördüğüm
Girdiğim her sokak çıkmaz
Ne bir sarı sokak lambası
Ne bir beyaz umut, gördüğüm
Yalnızca dilsiz duvarlar
Etrafında döndüğüm

Uçtu gitti gönlümün sevda kuşları
Rüzgara karşı destansı duruşları
Betondan binaların arasından uçuşları
Gözümde sevmişliğin resmi kalmıştı
Binlerce yıldır içimdeymiş gibi
Yeşil gözlü ressamına
sevdalanmışım
Bilmezdim hiç, neydi sevmek
Bilemedim hiç, neydi sevilmek