Elini sakladı adam
Koyu bir sessizliğin içine koydu avuçlarını
Muhannet gülümsemesini yutkundu kadın
Bu esnada et kemiğinden arlandı

Tünedi sevinçleriyle geldi evin kızı
Omzunda yok bir korku taşıyordu
Ritimsiz sesiyle
Anne dedi hey anne
Benim yarınımı nereye koydun
Nerde benim namusluluğum

/

Katı bir kullukla öğündü zaman
Elit insanlık çözdü menfaatini
Bilmece tam buradan başladı yine
Ölüm pür ü pak ettiğinde
Hayatı

/

Islandı sessizlik adamın avuçlarında
Dudak kıvrımları açıldı bir bir sustasını
Aynı zamanda okundu hafif meşrep bir ağlama
Kadının diri bakan gözlerinde
Gecikmiş bir matemle

Kamusal kadınlığını söz etti kız
Er kişilerin yokluğunda hayat
Bir kısa manevraydı sanki
Üzerinde debelenen
-
İvedilikle soyunan bir geceyi serdi
Gösterecekti hünerini teninde
Ay ışığına yalattığı bedenini
Diriltti biperva

/

Çıkmaz sokakların sonrasındaydı zaman
Aç düşüncelerin soluğuyla
Per perişan kalmıştı fikir

Adam kırılganlığı yitmiş bir canla
İndi kendinin içine
Acımadan nefesine
Çıkarmak istiyordu günahını

Kadın aydınlıktı güya daha
Örtbas etmek için dünü
Süslü bir kahkaha sundu kendine
Aldatarak ruhunu

Kız topukları üzerinde dönerek aradı kendini
Etrafta kimseler yoktu ama
Hala yoktu
Hayat