kaç kez ağırladım seni
kaç başka biçimde

kaç kez salındım
o ağır aksak ritimle...
umudu çeker gibi çektim içime
hep
sen diye...

kaç yalan demledim
zamanın çakırkeyfliğinde
kaç küfür salladım
sabahın gerçeğine

-hep yağmur sonrası buğu kaçardı genzime
kararırdı gözlerim sen görürdüm her şeyi
tenimle yakardım hoşgeldinleri
bakardım da sonra / kirpiklerim aralandığında
hoşbulmazdım hiçbir şeyi...
acı bir keşke ekşirdi midemde
kusardım senli düşlerimi...-

(geldin sonunda
beklemek ağrısı bir şey değilmiş
geç kalmışlığın sancısı yanında)

şimdi gözlerin doğunca bu kente
sabah seherliğini bilince
ve ben apaçık görünce
tüm yenilmişliğimi
bulvarlarımın nice köhnemişliğini

susarım elbet

kana kana içmek istesem de seni
kanayan dudaklarıma inat

susarım
...

son bir hoşgeldinim kalmıştı
onu da demincek sallandırdım eşikte
isyan eder de dilim
söyleyiverir diye...

haydi şimdi
git / selametle
oyalanma fazla
iflah olmaz bu kentte

tek / acılarını bırak giderken
yoldaş olsun diye benimkilere






Gülşen Destanoğlu