sahi yaşamak neydi roza
yaşamak nefes almak mıydı
yoksa gülen bir yüz
sevinçli bir çocuk sesi
güneşin doğması
yada sıcak bir sarılma mıydı

bazı cümleler çok keskin
sanki bir bıçağın keskin tarafı gibi
ayazda kalmış bir üşüme sanki
boğazına takılıp
konuşmak isteyip de
hep susar gibi

belki de yaşamak
bir anne eli
bir anne sesi
bir anne sarılışıydı
veya anne çığlığı
anne nefesi
anne ağıdıydı
veya çocuğun varlığıydı
seni yaşama bağlayan çocukların varlığı

bazı acılar çok derindir
bazı acılar çok daha derindir
bir ömrü o acılarla yaşarsın
bir takvim yaprağı gibidir
günler bittikçe yenilenir acıların
yenilir yutulur gibi değildir
öyle içten ağıtlar yakarsın
ruhun sanki bedenini terk etmiş
ama sen ruhunu hiç kaybetmemişsin gibi

eğer yaşamak bir umut kadar uzaksa
kim yaşar bu hayatı
yaşayan ölülerle dolu içim roza
kimim ben
bir palyaço
bir kağıt parçası
yada kuru bir yaprak
yada kanadı kırık bir serçe

her şey yalan
her şey sahte
yaşamak da
ölmek de
var olmak da
yok olmak da
bence insan yaşadığını sanıyor roza
ama yaşamak maske takmış bir canavar
herkes sahte bir yüz ardında
sahte hayaller
sahte umutlar
sahte cümleler ardında

sayısız hayaller kurar insan
sayısız sever
sayısız mutluluğu düşünür
bir çocuğun kalbine ayna takıp
karşısına geçmek isterdim
ben ne kadar sahte
ne kadar dürüst
ne kadar gerçek
ve ne kadar insanım diye
çocuğun kalbi yalan söylemez biliyorsun değil mi

yaşamak neydi roza
yaşamak kalbin atması mı
yoksa aldığın boş nefes mi
insanlara hor bakmak mı
siyahın içinde beyaz olmak mı
balçığın içinde çiçek açmak mı
sevdiğine ihanet etmek mi
yoksa sevmeden yaşamak mı bu hayatı

sahi yaşamak neydi roza
çıplak doğduğun bedeni
çıplak toprağa gömmek mi
günahım sevabım toprağa karışsın diye

ibrahim dalkılıç

01.02.2018
20:55 izmir