6
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1424
Okunma

Bardağı taşıran aklımı sildim
Müfrit kederlerimi öldüm köprüde
Dağlı sevincimle ördüm ben bu ikili yalnızlığı
Katı kalbimi serpiştirdim hayasızlığa
Kalabalıkları çimdikleyen elim çıktı ruhumdan
Miladını gördü müşfik anneliğin
Cepleri bilmece dolu bu kadınlığın
Astarı da yoktu aslında
Nükseden kelimeleri ayık tuttum yağmada
Yoktun sen gelin sesinle üşüyordun hala
Aynı iklimlerden geçerken bedenimiz
Kendini sığınırdı her arzulamasına
Rüzgarı göçerten sessizliğimi savurup
Körebesi oynuyordu zihnimde aşk
Sarı satırlara sinmiş kalp ağrıları konardı
Uçuk umutların yüzleştiği ufuklarıma
Metanetli şarkılarla direnirdim ayrılığa
Bir vuslat bahanesi tutarak yıldızlardan
İmrendirirdim kendimi anneliğine
Olman için ah ne çok uçurtma oldum