iç içe girmiş bir harf ile başlayan ezgi
zaman yanığı bir öykünün
durulduğu o anda
makam, tevsir kitabelerini ateşe verir
durgun alimlerin dilinde inkar
sözcüğü, gülün ömrüyle habersiz gömülür
de ki edası ırağa yakın bir toz savurması
rüzgarın aç karnına hibe edildiğinde aşk

iç içe girmiş bir harf ile başlayan eda
yağmuru tamamlar gibi
toprağımdaki suallerin rengini söküp anlımdan
yaşamak istediğin duygunun dudağına
adımı neden sürüyorsun

iç içe girmiş bir harf ile başlayan ırak
zaman yenilgisine uğramış şehirlere benziyorum
geceler eşki gündüzler ekşimsi
bayat bir güneş ve ağzı açık unutulmuş bir ay ışığı
kifayetsiz bir inkara rastlıyorum yaşama sunulunca

iç içe girmiş bir harf ile başlayan sezi
yüzünde tanrısal bir makamın hüznü doğuyor
ürküp tanıdık cümlelerin ardına sığındığından beri
devrilmedik söz kalmadı

iç içe girmiş bir harf ile başlayan ayin
sual kusurum, özründen
alacaya bir ben düşüyor
karası yorulup düşünde
ışığı kirli bir kaptan satıyor tüccarlar

iç içe girmiş bir harf ile başlayan şiir
emeğimin inkılabını hiçe sayarak
o seyyahın terinden düşüyor tuz
sonra sana susayan bir çöl gibi kavruluyorum

iç içe girmiş bir harf ile başlayan yankı
ihtiyarım diyen sokakların sökülünce taşları
aşınınca rengi yolların
adımlarımda eski bir imla
doğuruyor sesini

iç içe girmiş bir harf ile başlayan ihmal
inkar bir başlangıca sürüyor yüzümü
incindiğim harflerin
imamesini çaldırdım
edasına daldığımda
o ben benzeri karartıya

Sonuna her yaklaştığımda noktama virgül sataşıyor
Rica etsem uzatabilir misiniz ömrümü aşk’a



şimo
sinan şeker