Nebi deryalarda coştum da geldim
Kurak topraklara süzüldüm mahzunca
Gönül bir çiçeğe meftunum deyince
bahar çiçek açmış zar bana kalmış

Yolum düştü lale sümbül bağına
Sevdalı Bülbül kırlara ırgatlığa gitmiş
Güzel yarim süzüldü gül damlalarında
Sevda çiçek açmış zar bana kalmış

Derviş postuna büründüm abdal gezerim
İnsanı yaradan ;da ötürü her daim severim
Kul hakkını ak meydana sererim
Amalar çiçek açmış zara bana kalmış


Neylersin zamansız oturur kul ,çula
Fitne kazanında pişirdiler sende tuzla
Kuruldu sofrası açın hasat yerinde
Nefis çiçek açmış zar bana kalmış


Dost sanıp kazdık servet kuyusunu
Sözlerin gizinde soktu çiyan zehrini
Acımadan Nesi ;mi gibi yüzdüler derimizi
İtibar çiçek açmış zar bana kalmış


Zaralı can sana geçer sözüm
İçten yaralıysan kor ten kalır
Dolaşır başı boş kör kime kalır
Sana derim dünya sana mı kalır