İşte gidiyorum bu şehirden.
Umutlarımı, sevdamı ve seni bırakarak.
Olmadı işte olmadı.
Kırılıp parçalara bölündüm
Bu kaçıncısı saymayı unuttum.
Ama sen beni güzel hatırla.
Sana yazdığım son satırlar olarak düşün.
Belki bir gün neden diye sorduğunda anlayabilirsin.
Beni iyi hatırla olur mu?

İşte gidiyorum senden.
Bir rüzgar gibi esip geçtim farzet.
Gözyaşlarım yağmur sularına karıştığında anladım.
Kaybolup gidişimi, bu şehri ve seni geride bırakarak.
Keşke bir rüya olsaydı tüm yaşadıklarım.
Ama değil işte.
Kahretsin ki ben seni çok sevdim.
Arkadaş oldum sana, sırdaş oldum.
Elimde değil ki sevdim işte.
Onun için gidiyorum anla beni olur mu?

Yüzüne diyemedim içimden geçenleri.
Üzmelerin gelir aklıma.
Bir yabancı gibi davranışların.
En çok da vefasız hallerin bir yabancı gibiydi duruşun.
Şimdi içimde kalanları yazıyorum sana bir ara okursun umuduyla.
Ama sen beni iyi hatırla olur mu?

Giderken bilmen gerekenleri yazdım sana.
Vedaları hiç sevmedim.
Hiç olmadı ne yerim ne de yurdum.
Bu kaçıncı vuruluşum sırtımdan saymadım.
Her yerde bir anı bıraktım benden geriye.
Hepsi sırtımda ayrı bir yük ayrı bir yara.
Bu çok ağır geldi diyemedim sana.
Onun için gidiyorum bu şehirden ve senden.
Gözyaşlarım düşerken toprağa.
Hıçkırıklarım rüzgara karışır.
Bu halimi görme diye yazdım sana.
Anla beni olur mu?

İşte gidiyorum senden ve bu şehirden.
Bir daha gelmemek üzere.
Ama ne olursun sen beni iyi hatırla..
Dudaklarında bir gülüş olsun.
Saçlarında dolaşan bir el..
Mutlu ol mutlu kal yeter ki.
İşte gidiyorum bu şehirden ve senden...
Veda etmeden.
Sen beni iyi hatırla olur mu?