Şimdi sensizliğin mevsimindeyim.
İlk defa üşüyorum,ilk defa sensizim,ilk defa çaresizim.
Sen bile yaşamak istemezsin burda
Burası soğuk,burası ıssız,burası ayaz.
Dört mevsimi bitirdim ben.
Tüm renkler ölü burda
Şarkılarını unutmuş binlerce serçe
Maviliklerden uzak,hepsinin kanatları kırık.
Her yerde hüzzam sonbahar.
Ve her yer hüzün yığını...
Yüreğimin kıyısına bile uğramak istemezsin
İnan inan bana sen bile bu kurak mevsimde yaşamak istemezsin
Gelme gelme sakın düşlerime
...................

Bir sürü kırlangıç göç etti yüreğimden
Buz düştü içime
Gözlerim kar yangını
Yüreğim buzul çağı
Neye dokunsam yanıyor soğuktan.
_____üşüyor avuçlarım.

Bütün acılarım yığılıyor en dibime
Kendine hayrı olmayan mum alevi gibiyim.

Deli çığlıklar büyüyor içimde
Göz bebeklerim masum değil
_____Sen yoksun bakışında
Hıncını çıkarıyor zaten damlalar yalnızlığın
Koca bir ay taşı oturmuş her bakışıma
___Gözlerinin kuyusuna geceyi gömdüğüm
___Gözlerinin karasında güneşi bile soldurdum.

Sessizliğin yorgun bekçisiyim her gece
Kaç bardak çay yudumlarım geceye bilinmez
Üfürdüğüm gri dumanlarla birlikte
Birbirine değmeyen yıldızlar gibiyiz
Bazen çok uzak,bazen çok yakın bazen yan yana
Ama o kadar işte.

___Aynı göğün içinde birbirimize yabancıyız....