Yaşamın ortasındayım sevgili
Güneş tepemde, tenimi kavuruyor
Bense sensizlikten üşüyorum
Yüreğimde sen
Seni soluyorum papatya yapraklarına
Seni soluyorum kırlara, ovalara
Seni soluyorum dağlara, taşlara
Kardelen kadar soğuk bedenim
Ama güneşe sarılır gibi seviyorum seni

Sensizlikte dehşetli yağmurlar gördüm
Şimşekler ard arda çakıyordu
Dışarda köpek sesleri
Dışarda fırtına
Dışarda deli bir rüzgar
Bense seni düşünüyorum
Sadece seni

Sessizce akan bir ırmaktan geçiyorum
İğde yapraklarına, incir dallarına dokunuyorum
Bir çocuğun gözlerinden bakıyorum sana
Karşımdasın bir çocuk gülümsüyor
Karşımdasın bir kadın kaldırımda yürüyor
Karşımdasın güneş tepemde
Ve ben senden bir dünya kuruyorum kendime

Yaşamın ortasındayım sevgili
Günler gecelerle yarışıyorken
Sensizlik karanlıkta kalıyor
Sonra çatlayan bir toprak oluyor bedenim
Sen toprağa düşen bir tohum gibi
Bedenimde doğuyorsun

Biliyorum bu sensizlik
Parçalanacak bir gün elbet
Parçalanacak bu yalnızlık
Dağılacak hasretlik
Bu özlem
Bu ayrılık
Ve böyle boy verecek sevdamız

Sonra güneş doğacak
Kuş sesleri dolacak avuç içimize
Uçurtmalar dalgalanacak gökyüzünde
Ve çocuklar bedenimizde özgürlüğe koşacak
Filiz filiz özgürlük doğacak sonra

Şimdi söyle bana sevgili
Kaç zindan bizi ayırabilir ki
Kaç demir parmaklık
Kaç soğuk ranza
Kaç zifiri karanlık

Dışarda hırçın bir deniz
Dışarda martı sesleri
Ve çıldırasıya sevişiyorlar
Bense seni düşünüyorum
Sadece seni

İbrahim Dalkılıç

21/05/2017
05:00 izmir