Hayatın içinde yaşarken, nede çabuk kayboluyoruz...

Yıllanmış ağaçların dallarından düşerken günler-geceler;
Bitirmek istersin hayatı düşüncelerde, ölümüne demlenirken...

Dünya bir çaydanlık, her insan kendini kaynatmakta.
Yaşanan her şey acı-tatlı demini salmakta...

Oysa ne çok zengin bir dünyada hayat başlamadı mı?
İnsanların aklını şeytan çelince fakirleşti sonra...

Cehennemin ocağında insan pişerken, ömrünün bedelini ödüyor.
Bırakın bu cennet dünya dönsün kıyamet kopana kadar...

Ölsün kötüler günahlarıyla, iyiler sevaplarıyla yaşasın.
Bekle-bekle beni; hayatının son nefesinde yalnız kalma...

İnsanlar seni boş yere ağlatırken, susuz ağlamasın gözlerin;
Cesaretin varsa hayat, uzat bana dilini çekip koparayım.

Gülme, alay etme arkamdan, sıkıysa yüzüme tükür de;
Hayatımın son deminde seni sıcakken içeyim...

Figen ANAR