Rüzgar, rûhumda nefes gibi solurdu zaman,
Ağaç hüzünle ağlardı dallarında yağmur.
Gönlümde dalgalı bir deniz duygulu hazan,
Özlem, bulutlarıyla gözlerden yağan yağmur.

Daldım esmer çehrendeki eşsiz cemaline,
Yüreğimin aynasında gördüğüm gölgesin.
Ürperdin birden çekildin o yalnız hâline,
Yaşarsin sessizce dünyamın tek güneşisin.

Havada bir gurbet kuşu var özgürce uçan,
Uzak olsak ta hep aynı aya bakıyoruz.
Gündüz gece kalbin teridir çağlayıp akan,
Bir avuç gamlı toprakla göğü örtüyoruz.

Ama, o hep sevgiyle esip gelen rüzgarlar,
Artık göçedip vardılar bir başka dünyaya.
Asırlardan beri susuz kanayan yaralar,
Birer birer acıtıp can verdiler sevdaya.

Şimdi dertli gönlümün sensiz çaresizliği,
Yalnızlık gecelerimde esen tek arkadaş.
Çöldeki mecnuna denk aşkımın sıcaklığı,
Öz yaşa bir kez öl, iyilik rüzgarın yoldaş...

Figen ANAR / 22.06.2017