SIRATTA DENGESİNİ KAYBETTİ AKLIM
SIRAT’TA DENGESİNİ KAYBEDEN AKLIM
Saklanmış bir çocuk elleri ile başını sıkmış Kırmızı çerağı göklerden parçalıyor şimdi kalpleri Hoyrat bir rüzgar susun dedi yasaklandı her şey Sırat ta dengesini kaybetti aklım Aman Yarabbim aklım asılı kaldı iplerinde Boynu bükük yetim oldu akşamlar el salladı neşesine, Ahlar,vahlara dolandı eve gelenler ağıt seslerinde Bize de en kaynar gözyaşları,kan oturdu gözlerimize Sırat ta dengesini kaybetti aklım Düştü düşecek iplerinde Bir opera kırmızı perde bir kadın arya sahnesinde O an simsiyah oda bir sis bulutu aktı pencereden Sanki söktüler zavallı kalbimi koyamadılar vazoya, Sırat ta dengesini kaybeden aklım asılı kaldı iplerinde Ta,ki önü yuvarlak ahşap rengi, telefonun çaldığında, Açmaya tövbeliyim oysa,açtı titreyen ellerim dokunuşlarında Bir ses,umudu koluma taktı gözlerim parladı o anda, Sırat ta dengesini kaybeden aklım Aman Yarabbim asılı kaldı iplerinde Ahşap rengi telefonun gerisinde umutlu bir haber yaşıyor o asker sesinde 1970 LERDEN GÜNÜMÜZE SELOŞ’TAN |