Zamanı sormayın bir su misali avuçlarımızdan kayıp gidiyordu
yine bir gün işte yine bir sabah
güneşi bulutu kar rüzgarı sana bana sormuyordu
bazen hüzünleri yaşatıyordu şu kırmızı çatı bazende sevinçleri
ama sadece gökten üç elma düştü hepimize yetmeyecekti
sol tarafımdan bir ses geliyordu tık tık biraz yorgundu sanki

her zaman adı umut diye yeni yaşam sayfalarında aktık
ümit edilenler o uzun ırmaklar söke söke dağlarından kopardık
kimimizde gülümsemeler eksik olmadı,neşe yazmıştı adını
kimimizde gözyaşları ağıt hep o ıslak ölüm sayfaları
içimizde çocuklar mı vardı ne bizler hiç ortasını bulamadık
ya çok ağlıyordu hiç bir şey istediği gibi değildi

yada kıkır kıkır kıkır gülüyordu
dualarımız vardı maneviyatı diliyordu kalıcıyım diyen ruhlar
belkide susturulan bir an olsun o korkularımızdı
bazılarımıza sıla hasret sola yapışmış damgalanmış pullar
hayatı yazmıştı belkide bizlere şu mektuplar

hüzün kahır gözyaşı yinede içinde gülümseyen biri vardı
iyimser çekimser mütevazi tatlı ama kötülük yazan her şeyi iten kız
ah işte sayfa sayfa bir şeyler yazıyordu hayat
kim bilebilir içerisinde daha neler vardı?
onlar ersin muradına biz çıkalım kerevetine diyemedik

kimimizde güneş ışığı

kimimizde

gecelerin karanlığı yorgan diye üzerimize çekilecekti

alın yazılarımızı silmek için didinip durduk
ama bir türlü olmadı silemedik
gizleyelim dedik
ama yine olmadı


er ya da geç
senin sonun bu!

diye yaka paça

sen kalacaksın sense gideceksin
diye ölüm yaşam arasında
mühürlendik

saliha hanım
1970 ler