Kasırga bulanığı bir gözle aradım seni bu gün.
Benden uzaklaşmış göğünü,günahsız saydım.
Sende, öyle bir gidiş gitmişsin ki !
Sanırsın mavi gökleri keşfeden kâşifsin.
Bu dalgın gözlerimin çiğ yaşları,
ömre kasvet dolduran hazları…
Öyle kırgın,öyle yorğun ki !
Cenkten çıkmış erat gibi, mağlup kolları.
Oysa, gizemli bir ahenkle cem etmiştim sendeki beni.
Hissetmiyorum artık serin ile sıcağı, gündüz ile geceyi.
Bu kıpkızıl güneş de…
Adına aşk denilen kor ateş de…
Nasılsa, hiç ısıtamayacak kötürüm bedenimi.
İçimde kaynayan karmakarışık fırtına…
Bir siz kaldınız çılgın gölge gibi sırtımda,
sizde koşun, arzunun ucuna dek !
Düştüysem kalkarım meraklanmayın,
emekleyerek.
Dünden belli artık…
Ne gece bitecek, ne gündüz gelecek?
Çünkü çare yok kudurganlığınıza.
Yeni bir ışık, düşmeyecek yüz ayalarınıza.
Sizin de duvarlarınız çatlak,
yüzeyinizde sıtmalı buğular !
Sizin de üşüşür bedenlerinize,
pis ve iğrenç kokular !
Ancak; hazların dehşeti güç verir nefesinize,
tensel arzularınız dindirir rüzgârınızı,
Koşun gölgeler koşun, diriltin kısırlığınızı !
Müşteba Güneş