1
Yorum
5
Beğeni
4,3
Puan
1058
Okunma
Tatlı, yumuşak, yarım ay’lı
bir güldün…
Gökyüzü ile aranda,
küçücük bir nüans gördüm.
Usumda ne yer kaldı, ne gök.
Sırf o gülüşün yüzünden;
Bir yılda dört mevsim,
döndü çevreni .
Dört de sevap meleği…
Benimse; soluma evren yerleşti.
Kalbim dünyanın yerine geçti.
Koynumda uyur oldu,
gecenin karanlığı.
Güneş batıdan doğdu.
Hayat bu…
Bilgeliğini yazıyor alnımıza.
Herşey lirik ve mehtaplı.
Sanki herşey zar gibi ip ince.
Ve sanki annen seni
Lotus çiçeği sanıp doğurdu
Kendi doğumundan önce.
Müşteba Güneş
5.0
75% (3)
2.0
25% (1)
Cevap Yaz