Açıldı gönlümün el değmemiş yarası,
Kan revan içindeydi,
Kabuk bağlamamıştı.
Sargı bezi ve merhem yapıyordum dost cümlelerden,
Okunmamış şiirlerden
Ve musiki tarzında ezgilerden.
Dokunsan dağılırdı kara bulutlar,
Yalnızca bana mı yazıldı sanıyorsun,
Bu kara yazı?

Ellerim bağlı,
Gözlerim kapalı
Ve düşünmek yasak.
Gönlümün sokağında gezmek de öyle.
Zihnim dünyanızın güneşine hasret,
Geceleyin yıldızları görmeye,
Ayın doğuşunu izlemeye…

İçinde biz olan cümlelerde siz olmak,
Parmak ile gösterilip ayrılmak,
Beyaz koyunlar arasında simsiyah bir oğlak.
Kolay mı sanıyorsunuz ben olmayı?
Sizi siz yapanın siz olduğunu mu düşünüyorsunuz hala?

Açılmasın gökyüzü,
Hep yağmur yağsın,
Denizler hiç durulmasın,
Rüzgar dövsün penceremi.
Ben yine bir başıma şiir yazayım.
Olanlar, olmayanlar
Ve yitirilenler olsun.
Gece olsun,
Sende ol…