Güneşli günler var,
Yaşamaya inandığım,
Gözlerimin gördüğü,
Çiçekler sarı, mavi, kırmızı ve beyaz…

Ağaçlar yeşil,
Gözlerin kahverengi,
Tenin sarı,
Saçlarında öyle…

Dokunulmak için yaratılmış,
Tüm vücudun
Sevmek için...

Anlayamıyordun ya hayatı,
Anlatamıyordun kendini,
Kurşun gibi bir hüzün yüreğinde,
Midende cehennem,
Çok mu zalimdi dünya?
Çok mu masumdun?
Günahkar mıydım ben?
Sorular anaforunda bir yalnız...

Aynada görüntüsü olmayanım ben,
Renklere aşık
Bir de sana
Açık gökyüzüne
Ve mavisine denizin,
Kıpır kıpırdı içim seni görmeden önce

Bir başıma...

Yalnızlık, hüzün ve mağlubiyet
Hem de kendi evinde...

Deplasmanlarla kaybettim kalbimi,
Hakemsiz maçlarında ömrümün.
Karakalem bir çalışmaydım aslında
Sense yağlı boya bir şaheser oldun
Benden aldığın hayatımda....


Şimdi sen yoksun,
Şimdi ben yokum,
Şimdi renkler yok.
İlkbahar terk etti ilkin,
Sonuncusu sonbahar oldu.

Gelmeyeceksin biliyorum,
Şehir gri, yalnızlık kara ve sen
Ve sen..
Yokluğun rengi...