Bir sabah sustu Dolmabahçe’nin saati,
Sustu Atanın Aziz Memleketi,
Sustu tüm Anadolu,
Sustu tüm mazlum coğrafyalar,
Sustu İzmir, Afyon, Sakarya ve Anafartalar,
Sustu Antepliler, Maraşlılar, Urfalılar,
Sustu Amasya, Erzurum ve Sivaslılar,
Sustu Samsun,
Sustu Ankara,
Öyle bir zaman ki kara mı kara,
Durdu dokuz beş geçe zamanın nefesi.
Boğazda bir hüzün,
Gözlerde bir buğu,
Yüreklerde yangın,
Dillerde dua,
Hepsi senin için Atam,
Hepsi sana.

Sensiz doğdu o gün güneş,
Ama aydınlığın hiç sönmedi Atam,
Ve aydınlığın hiç sönmeyecek Atam,
Bu milletin kalbinde asla yoktur sana eş,
Yer, gök senin yasını tutuyor Atam.

Ulu bir çınar misali ayrıldın o sabah dünyadan,
Ama köklerin sardı yurdu dört bir yandan.
Bir çift mavi gözle baktın sonsuzluğa,
Koskoca bir millet eğdi başını gidişinin ardından.

Sen gittin sananlar yanıldı Atam,
Memleketin her köşesinde,
Akarsularında, dağlarında, ormanlarında,
Bozkırlarında, kırlarında, ovalarında
Ve her bir yanında,
Bir bebeğin gülümsemesinde,
Genç zihinlerin filizlenmesinde,
Nisanın yirmi üçünde
Mayısın on dokuzunda,
Ağustosun otuzunda,
Ekimin yirmi dokuzunda,
Kasımın onunda,
Her saatinde ve her dakikasında
Yeniden ve yeniden doğuyorsun.
Her çocuğun gözlerinde,
Her bayrakta,
Her dalgalanışta var oluyorsun Atam.

Minnetimiz kelimelere sığmaz,
Sensiz güneş doğmaz,
Aydınlık bulunmaz,
Fikirlerinin ışığından ayrılan iflah olmaz,
Özgürlük ve bağımsızlık bizlere bıraktığın en büyük miras.
Saygımız ve sevgimiz ise sonsuz bir anttır.
Ruhunla yücelir bu cennet vatan,
Fikirlerinle yoğrulur ve var olur Atam.

Saygı, Sevgi, Özlem ve Minnetle...