Şimdi hatırlıyorum ah o gülüşleri saklayan kiremitleri

bayırdı bizim mahallemiz malum ya anlattığımız şehir

bazıları burun bükebilir ama olsun müstakildi bizim evimiz

çok kıymetliydi nemliydi bazı duvarları

gülüşlerimizi bıkmadan o eski solmuş kiremitlerinde sakladı

şimdi duyabiliyorum sobadan uğrayan çıtırtı seslerini



Annem mutfakta olurdu çoğu kez mis gibi tereyağı kokar

omlet yapıyor olmalı yine neşeli şarkılardan belli sesi

komşu kızları duymuş olmalı dünki son model arabayı içindekini

laf alacaklar tabi ya kapı çalıyor davet etmedik ki

bir gülüş Leyla’da ortada bir şey olsa bari

annem kahve yapayım size kızlar dedi mutfağa indi

hala bu geveze şey ne anlatıyor ki?


gidemediğim o hamam belki de benimle dalga geçiyor

sesinden belli ama annem dayanamadı sinirli

kahveyi fincanları bir kenarıya koydu

gözlerini kısarak kaşlarını çattığında sözlerin gücü hafif kaldı

görsel bir şifre yüzü anlayan anladı




beni çok mu seviyor yoksa ?bana üzülmüş olmalı

of nasılda güzel koktu o kahve elinden aldım koşarak fincanları

sonra yüzü yine toparlandı gülmeye başladı

fincanları bırak koş kızlara sıcak ekmek al sen

diye sepeti koluma taktı


of ne de soğuk hava ellerimi soktum koluma

beni yolladılar gizliden fallarını bakacaklar ya

arada kıkır kıkır gülüyorum

damların bacalarından şekil şekil duman

acaba Kızılderililer mi mesaj da ?

sahi bunlar zengin ya

en çok şu üç katlı büyük evin bacası tütüyor

Leyla’nın Mecnunu olmasın yine

yoksa şu damda ki?

SALİHA HANIM
nostalji