( I ) Işık dağlarda

doğayı parçaladım avuçlarında/ dağıldım
diktiğin çam tohumunda bıraktım gölgemi/ uzadım
tarakka seslerine uçan ateş böceklerine vuruldum
önce mermiyi soludum sıcak; soğuk kefen biçenim
kaç metre kare toprak o kadar ölüm sevdalandığım
karanlık gece; "güne/bakan " güneşe açarım belki de
neye yarar pastırma yazı dedikleri mevsim
çiçeklenmiş badem ağaçlarını çürütmekten başka

( II ) Işık denizlerde

Demir alacak gemilerin aganta bekleyişleri sakin
bütün makinaları çalışacak evrenin geçişleri tedirgin
sularda dans eden balık gülüşleri göğe dönük yüzün
bak kıyıda oturuyor güz, mavisi derin mi derin
yunuslarda pürtelaş, hoş gelene can çığırtan heyecan
küçük balıklara dokunmadan geçip gitmeli yanlarından
saydam sularda iç burkan soluk alış
kırk yıllık sevdadan kala kala bir o mu kaldı geriye
yaklaşmakta olan ayrılıkların son can gezisiydi belki de


( III ) Işık sevdalarda

Başka bir dünya olmalı oralarda bir yerlerde/ aramaya durmalı
yolunu bildiğin izmlerden üreyen çocuğu hayata katmalı
çizgisi kalın çekilmiş sayfalarda emeklemek yeniden başlamalı
çorbaya tuz, ekmeğe katık zeytin, suyuna yol bulan balık olmalı
adı konmamış çocuk, şose boylarında türkülemiş umutları
iki adım geri bir adım ileri, bir adım geri iki adım ileri
kerimoğlunda düşen diz, horona katık halaya vurmalı...


( IV ) Işık hayatta

toprağına değdi yürek, dokunuş kum tanesi temaslarda
yıldızlı gecelere tanık gökyüzü, umut dağıtıyor boşlukta
ekmek kavgası sendika ağası soytarısı bol zaman
fahişelik potansiyel, ayazma sırtlarında aşk soluklayan
sokaklar, lambalar, insanlar; birazdan deprem olacak
piç düşler ekecek pezevenk, gece bitecek gün saklanacak.
kedi topaldı ve deliler beyaz gömleklere saklanmıştı
yıldız olanlar; deliler, kediler bir de tutunamayanlar
sulara gölge düşüren aydınlık, ne kadar da kalabalıktılar...

Umut/ zamanı Delen Şiirler