odalar boşaltmış yürekleri
sağır sessizliğinde gece
oyuncak bulutlara saklı karanlıkta
yıldızlar dansına durmakta sabahın.

bütün eşyalar kullanılmış toz yığını
yine de yaşanmakta sevgili
güneş basması ısıtmalarda soğuyan gün
acıtan, inciten yanımızda üstelik


alışkanlıklara da karşı durabilirmiş insan
çocuk sesi ışıltılı sevdalar durağında
kimseler duymasada sağır ağlamalarda sesini


öncesinde bir çocuğum vardı
sarılmalarında sırasızlık olan
şimdiyse yüzlerce çocuğum var
çamurlarda oynayan

hepsinide seviyor bu deli fişek
yumurta tohumu zamanlarda
güle kurulamış hayat

ah be öykünesi gözlerim
bir de kızım olsaydı/ adı mayıs
menekşeden çalsaydı gözlerini
buğday teninde salınırdı başak
senden ve benden zamana aşık

anlaşılmak zor iş be sevgili
anlatabilmek daha da zor
kekeme söylemlere oturmuşuz
birimiz şimdiki zamanın dikiz aynası
diğerimiz geçmiş zamanın sakatat atığı
insanız ya!
geçmişle gelecek arasındaki köprü
yarın yoksa asla!

bundan mıdır?
bulutların siyah beyaz dönüşümleri
fluğ çizgilerde örtmekte, gerçek yarını

ne dersin sevgili?
aynalar soğuk bakar yüzüne yansıyan geceye
bir tarafın gölgede duran karanlık
diğer tarafın güneş yanığı
korku değil midir yüzleşmek kendinle?

mamafih
yürek yansısıdır gözbebeklerine aynalayan
ürkü aciziyetine saldırgan
öfke sevgiye yenik düşer...

aslına bakarsan sevgili
tuz yanığı basmalarda beyazlanan yanık
acıları serpiştirmiştir hayata
ve bütün acılar sıradan alışkanlık

zorunlu sıyrılmalarda sabahlamaktayız şimdi
duldamızda savuran rüzgar

sizleri bilmem
iyice güzel birşeymiş böylesi
yıl aşımlarında unuttuğum aşklarıma savruldum
bir de siktir çektim boktan yanına

yine de yalan yok
boş odalara baktığımda
oradan buradan sıkıştırdım yüreğimi

mutluluk nedir ki;
ben benim, sende sensin
boşver gerisini...


Umut/ Zamanı delen şiirler