Dönüşüp tanınmaz oluyor gökyüzü
siyah alıyor nöbeti maviden
patlıyor matem havası göğsümde
sızlayan girdap yaren çekiyor sanki içine

ağlamaya başlayan da kim
biride bilmiyor ne olduğunu
sessizlik yarıyor bir çınlamadır kulağımda
sessizliğin de geldiği yer aynımı ağıtlarla

rüzgar getiriyor uzaklardan kan kokusunu
kurulmuş bütün havaya soğuk kıran duygusu
bu neyin bu nerenin acı öyküsü
hangi yönden geliyor kalbi kanatan yaman türküsü

sırlarımı var bilmediğim alışmadığım
ben mi yabancısıyım buraların
göz görmüyor ya şaşırmışsam yolunu doğruların
kimse konuşmuyor nasıl çoğalıyor bu haykırışlar

daha bir ısınıyor buz kesmiş etrafım
sarmasına izin mi vermeliyim zaten yaralı sol tarafım
hayli yanıyor parçalanıyor yüreğim
kesti yürümeyi ayaklarım matem yerinin tam merkezindeyim
yüreklere közün düştüğü mevsimdeyim
bir Ana’nın göz yaşlarında boğulduğum selindeyim
kulağıma çalınan acı dolu kederin içindeyim
o koca ateşi kaldıramayacak kadar küçük bir evdeyim
helak olmuş savrulmuş canların durmuş olduğu yerdeyim
ceviz ağacından oyma tahtada,beyaz örtüye sarılı haldeyim

Ben Nerdeyim..


s.g.