Kanatlı kâbus sandığı
Kondu rüyalarımın balkonuna
Lirik bir kentin gözlerinde çöküşüne
Her bir hakkı yağmalamış
Hüzün kovan kuşunu ayaklarından bağlamış
Yar diye ağlayan
Ayrı kalmaktan çok korkan bir kalbi de saklamış
Yelkovanı kırıp zamandan araklamaktan kaçınmamış

Bir sübyanın en sevdiği oyuncağını
Ağıtları,yakarışları,feryatları figanları
Mazlumun düşleri
Güzelin gülüşleri
Masumun ispatı gördükleri
Garibanın delik cebini
Hikayenin en mutlu yerini
Mutluluğu
İyiliği
İyiliklerin perisini
Anne şefkatli bir meleği
Gök yüzünün tutam tutam ışığını
Kanayan yaraların merhemini
Sabahın en tatlı yelini
İnsan olduğumuzun kanıtı
Bütün güzel duyguları köreltmiş
Köreltmiş de
Tıkış tıkış hapsetmiş

Kanatlı kâbus sandığı
Gücünü
Alaca karanlıktan
Aşağılaşmışlıktan
Çirkin kahkahalardan
İftira atan yalanlardan
Kana susayan kansızlardan
Hak yiyen haksızlardan
Can alan cansızlardan
Biriktirir haldeymiş

Kilitli
Anahtarı
İyi duyguların tam merkezindeydi
Kanatmadan çıkarılmayacak kadar da
Derindeydi,rüyalarımda..
Bu insana özgü duygular
Uyanırsam serbest mi kalacak
Yoksa
Sahibinin kötülük olduğu
Kanatlı kâbus sandığı’nda
Esir mi kalacak..
Elbet bir gün o kilidi
Temiz duygular kıracak..
Ve her güzel şey
Özgür kalacak.


s.g.